تحلیل وضعیت ساختمان سازی در ایران و بررسی چالش‌ها و فرصت‌های موجود

تاریخچه و روند ساختمان سازی در ایران

صنعت ساختمان‌سازی یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد هر کشور و آینه‌ای تمام‌نما از تاریخ، فرهنگ و تحولات اجتماعی آن است. درک جامع ساختمان سازی در ایران مستلزم سفری به گذشته و بررسی ریشه‌های عمیق معماری و مهندسی در این سرزمین است. از سازه‌های باستانی شگفت‌انگیز تا آپارتمان‌های مدرن امروزی، این صنعت مسیری پر فراز و نشیب را طی کرده که هر بخش آن داستانی برای گفتن دارد. این تحلیل عمیق، نه تنها به شناخت چالش‌های فعلی کمک می‌کند، بلکه فرصت‌های آینده را نیز روشن‌تر می‌سازد.

تاریخچه ساخت و ساز در این مرز و بوم، ترکیبی غنی از دانش بومی، هنر و تطبیق با شرایط اقلیمی است. هر دوره تاریخی، از هخامنشیان و ساسانیان گرفته تا دوران اسلامی و معاصر، سبک و سیاق منحصربه‌فرد خود را به کالبد شهرها و روستاها تزریق کرده است. درک این سیر تحول، کلید فهم وضعیت کنونی صنعت ساختمان سازی در ایران و پیش‌بینی روندهای آتی آن است.

مروری بر معماری سنتی ایران

معماری سنتی ایران، که ریشه در هزاران سال تمدن دارد، نمونه‌ای برجسته از هماهنگی انسان با طبیعت است. معماران ایرانی با درکی عمیق از اقلیم و مصالح بومی، شاهکارهایی خلق کرده‌اند که هنوز هم الهام‌بخش هستند. استفاده از عناصری مانند گنبد، ایوان، حیاط مرکزی و بادگیر، نه تنها زیبایی بصری خیره‌کننده‌ای ایجاد می‌کرد، بلکه راه‌حل‌های هوشمندانه‌ای برای چالش‌های محیطی مانند گرما و خشکی ارائه می‌داد. می‌توانید برای اطلاعات بیشتر به صفحه معماری ایرانی در ویکی‌پدیا مراجعه کنید.

خشت، آجر، گچ و چوب، مصالح اصلی در این دوران بودند که به وفور در دسترس قرار داشتند. این تکیه بر مصالح محلی، ساختمان‌سازی را پایدار و اقتصادی می‌کرد. هر منطقه از ایران، از مناطق کویری مرکزی تا نواحی سرسبز شمالی، سبک معماری متناسب با خود را توسعه داده بود که این تنوع، غنای فرهنگی ساختمان سازی در ایران را به نمایش می‌گذارد.

تغییرات ساختمان‌ سازی پس از صنعتی‌شدن

با ورود به دوران معاصر و آغاز فرآیند صنعتی‌شدن در ایران، به‌ویژه از دوران پهلوی به بعد، صنعت ساختمان‌سازی دستخوش تحولات بنیادین شد. ورود مصالح جدیدی مانند فولاد و بتن، امکان ساخت سازه‌های بلندتر و مقاوم‌تر را فراهم آورد. این دوره، سرآغاز فاصله گرفتن از الگوهای سنتی و گرایش به سمت معماری مدرن و بین‌المللی بود.

رشد شهرنشینی و نیاز فزاینده به مسکن، به انبوه‌سازی و ساخت آپارتمان‌های چند طبقه منجر شد. این تغییرات، اگرچه به تأمین نیازهای جمعیتی کمک کرد، اما چالش‌های جدیدی مانند از بین رفتن هویت معماری بومی، افزایش مصرف انرژی و مشکلات زیرساختی را نیز به همراه داشت. فرآیند ساختمان سازی در ایران در این دوره، بیشتر بر کمیت متمرکز شد تا کیفیت و پایداری.

تاثیر فرهنگ و اقلیم بر ساخت‌وساز

فرهنگ و اقلیم همواره دو عامل تعیین‌کننده در شکل‌گیری کالبد فیزیکی سکونتگاه‌های انسانی بوده‌اند. در ایران، این دو عامل تأثیری عمیق و غیرقابل انکار بر صنعت ساختمان‌سازی داشته‌اند. سبک زندگی ایرانی، که بر مفاهیمی چون خانواده، حریم خصوصی و مهمان‌نوازی استوار است، در طراحی خانه‌های سنتی با حیاط مرکزی و اندرونی و بیرونی تجلی می‌یافت.

تنوع اقلیمی گسترده در ایران، از گرم و خشک تا معتدل و مرطوب، منجر به خلق راه‌حل‌های معماری منحصربه‌فردی شده است. برای مثال، در حالی که در مناطق مرکزی از بادگیر برای خنک‌سازی استفاده می‌شد، در مناطق شمالی خانه‌ها با سقف‌های شیب‌دار و ایوان‌های بزرگ برای مقابله با بارندگی و رطوبت ساخته می‌شدند. این تنوع نشان‌دهنده اهمیت توجه به زمینه در پروژه‌های ساختمان سازی در ایران است، موضوعی که درک آن می‌تواند به تحلیل تقاضای مسکن در مناطق مختلف مانند شمال کشور کمک شایانی کند.

وضعیت فعلی ساختمان سازی در ایران

امروزه صنعت ساختمان سازی در ایران در یک نقطه عطف قرار دارد. این صنعت با ترکیبی از روش‌های سنتی و فناوری‌های نوین، در تلاش است تا به نیاز روزافزون جامعه برای مسکن و فضاهای تجاری و اداری پاسخ دهد. با این حال، این مسیر با چالش‌های اقتصادی، فنی و قانونی متعددی همراه است که تحلیل دقیق آن‌ها برای فعالان این حوزه ضروری است. درک وضعیت فعلی، پیش‌نیاز هرگونه برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری هوشمندانه در این بازار پویا و پیچیده است.

از یک سو، شاهد رشد پروژه‌های بزرگ و مجتمع‌های مسکونی مدرن هستیم که از آخرین دستاوردهای مهندسی بهره می‌برند و از سوی دیگر، بخش بزرگی از ساخت‌وسازها همچنان به صورت سنتی و با بهره‌وری پایین انجام می‌شود. این دوگانگی، یکی از ویژگی‌های بارز وضعیت فعلی ساختمان سازی در ایران است که فرصت‌ها و تهدیدهای خاص خود را ایجاد می‌کند.

میزان تولید و تقاضای مسکن

شکاف میان عرضه و تقاضای مسکن یکی از بزرگ‌ترین معضلات اقتصادی و اجتماعی ایران در دهه‌های اخیر بوده است. بر اساس آمارها، نیاز سالانه کشور به واحدهای مسکونی جدید به مراتب بیشتر از تعداد واحدهایی است که سالانه ساخته و عرضه می‌شود. این عدم تعادل، منجر به افزایش سرسام‌آور قیمت مسکن و کاهش قدرت خرید مردم، به‌ویژه جوانان و زوج‌های جوان، شده است.

عواملی چون رشد جمعیت، افزایش تعداد خانوارهای تک‌نفره، و مهاجرت از روستاها به شهرها، تقاضا را به طور مداوم افزایش داده‌اند. در مقابل، تولید مسکن با موانعی نظیر بوروکراسی پیچیده، کمبود منابع مالی و نوسانات اقتصادی روبرو است. تحلیل این شکاف، هسته اصلی درک دینامیک بازار ساختمان سازی در ایران را تشکیل می‌دهد و برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال تحلیل بازار مسکن در شرایط رکود هستند، بسیار حیاتی است.

نقش تکنولوژی در پروژه‌ های ساختمان سازی در ایران

فناوری به آرامی در حال تغییر چهره صنعت ساختمان سازی در ایران است. اگرچه پذیرش فناوری‌های نوین با سرعتی کمتر از کشورهای توسعه‌ یافته صورت می‌گیرد، اما اثرات مثبت آن در پروژه‌هایی که از این ابزارها استفاده می‌کنند، کاملاً مشهود است. فناوری‌هایی مانند مدل‌سازی اطلاعات ساختمان (BIM)، استفاده از پهپاد برای نقشه‌برداری و نظارت، و نرم‌افزارهای پیشرفته مدیریت پروژه، به افزایش دقت، کاهش خطاها و بهبود بهره‌وری کمک شایانی می‌کنند.

استفاده از Building Information Modeling (BIM) به تیم‌های طراحی و اجرا اجازه می‌دهد تا یک مدل دیجیتال سه‌بعدی از پروژه را قبل از شروع ساخت ایجاد کنند. این امر به شناسایی تداخلات، بهینه‌سازی طراحی و برآورد دقیق‌تر هزینه‌ها کمک می‌کند. همچنین، پیش‌ساختگی و استفاده از قطعات مدولار، پتانسیل بالایی برای افزایش سرعت و کیفیت ساخت‌وساز در پروژه‌های ساختمان سازی در ایران دارد.

کیفیت مصالح و استانداردهای موجود پروژه‌ های ساختمان سازی در ایران

کیفیت نهایی هر سازه به طور مستقیم به کیفیت مصالح به کار رفته و رعایت استانداردها بستگی دارد. در ایران، موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی وظیفه تدوین و نظارت بر اجرای استانداردهای ملی ساختمان را بر عهده دارد. با این حال، چالش‌های متعددی در این زمینه وجود دارد. نوسانات ارزی و تحریم‌ها، دسترسی به برخی مصالح باکیفیت وارداتی را دشوار کرده و باعث شده برخی سازندگان به استفاده از جایگزین‌های با کیفیت پایین‌تر روی بیاورند.

از سوی دیگر، نظارت بر اجرای دقیق استانداردها در تمام پروژه‌ها، به ویژه پروژه‌های کوچک و پراکنده، همواره یک چالش جدی بوده است. عدم استفاده صحیح از مصالح استاندارد می‌تواند منجر به کاهش عمر مفید ساختمان، افزایش هزینه‌های نگهداری و حتی به خطر افتادن ایمنی ساکنان شود. ارتقاء فرهنگ استانداردگرایی و تقویت مکانیزم‌های نظارتی از اولویت‌های اصلی برای بهبود کیفیت در صنعت ساختمان سازی در ایران است.

چالش‌های ساختمان سازی در ایران

صنعت ساختمان سازی در ایران با وجود پتانسیل‌های فراوان، با مجموعه‌ای از چالش‌های پیچیده و درهم‌تنیده روبرو است که رشد پایدار آن را با موانع جدی مواجه کرده است. این چالش‌ها از مشکلات کلان اقتصادی و کمبود نیروی انسانی متخصص تا مسائل زیست‌محیطی و قوانین دست‌وپاگیر را شامل می‌شوند. شناخت دقیق این موانع، اولین گام برای یافتن راه‌حل‌های موثر و حرکت به سوی آینده‌ای روشن‌تر برای این صنعت کلیدی است.

مشکلات اقتصادی و افزایش هزینه‌ها

شاید بزرگترین و ملموس‌ترین چالش پیش روی صنعت ساختمان سازی در ایران، بی‌ثباتی اقتصادی و تورم مزمن باشد. افزایش افسارگسیخته قیمت مصالح ساختمانی، که بخش قابل توجهی از آن به نوسانات نرخ ارز وابسته است، قدرت پیش‌بینی را از سازندگان سلب کرده و حاشیه سود پروژه‌ها را به شدت کاهش داده است. این موضوع به خصوص در پروژه‌های لوکس که نیازمند مصالح خاص هستند، به یک پارادوکس مدیریتی تبدیل شده است.

این افزایش هزینه‌ها نه تنها بر سازندگان فشار می‌آورد، بلکه به طور مستقیم به مصرف‌کننده نهایی منتقل شده و منجر به جهش قیمت مسکن می‌شود. این چرخه معیوب، قدرت خرید مردم را کاهش داده و بازار را با رکود تورمی مواجه می‌کند. دسترسی محدود به تسهیلات بانکی با نرخ سود معقول نیز یکی دیگر از موانع جدی برای تأمین مالی پروژه‌های ساختمان سازی در ایران است.

کمبود نیروی کار متخصص

در حالی که ایران با جمعیت جوان خود از نظر نیروی کار ساده با کمبودی مواجه نیست، اما کمبود نیروی کار ماهر و متخصص در سطوح مختلف، از کارگر فنی گرفته تا مهندس و مدیر پروژه، به یک چالش جدی تبدیل شده است. مهاجرت نخبگان و متخصصان (فرار مغزها) و عدم تطابق خروجی سیستم آموزشی با نیازهای واقعی بازار کار، این مشکل را تشدید کرده است.

این کمبود نه تنها بر کیفیت اجرای پروژه‌ها تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه باعث افزایش هزینه‌های نیروی انسانی و طولانی شدن زمان اجرای پروژه‌ها می‌شود. آموزش نیروهای متخصص و ایجاد انگیزه برای ماندن آن‌ها در کشور، یکی از راهکارهای بلندمدت برای مقابله با این چالش در صنعت ساختمان سازی در ایران است.

مسائل زیست‌محیطی و مصرف انرژی ساختمان سازی در ایران

صنعت ساختمان یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان منابع طبیعی و انرژی در جهان است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. فرآیند تولید مصالح ساختمانی مانند سیمان و فولاد، انرژی‌بر و آلاینده است. علاوه بر این، ساختمان‌های ساخته شده در ایران، به دلیل عدم رعایت کامل اصول معماری پایدار و عايق‌بندی نامناسب، از بزرگترین مصرف‌کنندگان انرژی در بخش گرمایش و سرمایش هستند.

بر اساس گزارش‌های بانک جهانی، پتانسیل صرفه‌جویی انرژی در بخش ساختمان ایران بسیار بالا است. حرکت به سمت ساختمان‌سازی سبز و پایدار، استفاده از مصالح دوستدار محیط زیست و طراحی ساختمان‌ها بر اساس اصول معماری پایدار، نه تنها به حفظ محیط زیست کمک می‌کند، بلکه در بلندمدت هزینه‌های بهره‌برداری را برای ساکنان کاهش می‌دهد. این یک چالش بزرگ اما در عین حال یک فرصت بی‌نظیر برای نوآوری در صنعت ساختمان سازی در ایران است.

مقایسه روش‌های ساختمان‌سازی سنتی و نوین در ایران

شاخص	ساختمان‌سازی سنتی	ساختمان‌سازی نوین (با فناوری)
سرعت اجرا	پایین	بالا (به‌ویژه با پیش‌ساختگی)
هزینه اولیه	معمولاً پایین‌تر	ممکن است بالاتر باشد
هزینه دوره عمر	بالا (به دلیل مصرف انرژی و نگهداری)	پایین (به دلیل بهره‌وری انرژی)
دقت و کیفیت	وابسته به مهارت نیروی کار	بالا و یکنواخت
پایداری زیست‌محیطی	پایین (اتلاف مصالح و مصرف انرژی بالا)	بالا (کاهش اتلاف و بهره‌وری انرژی)
نیاز به نیروی متخصص	کمتر	بیشتر

آینده ساختمان سازی در ایران و فرصت‌های پیش‌رو

با وجود تمام چالش‌های ذکر شده، آینده ساختمان سازی در ایران می‌تواند بسیار روشن و پر از فرصت‌های ارزشمند باشد. عبور از بحران‌ها و حرکت به سمت توسعه پایدار، نیازمند تغییر نگرش، نوآوری و سرمایه‌گذاری هوشمندانه است. فعالان این صنعت، از سیاست‌گذاران و سازندگان گرفته تا سرمایه‌گذاران، با شناسایی روندهای جهانی و بومی‌سازی آن‌ها، می‌توانند نقشی کلیدی در شکل‌دهی به این آینده ایفا کنند.

روندهایی مانند توسعه پایدار، دیجیتالی شدن و تغییر سبک زندگی، فرصت‌های جدیدی را برای خلق ارزش در بازار ساختمان سازی در ایران ایجاد می‌کنند. سرمایه‌گذارانی که بتوانند این فرصت‌ها را زودتر شناسایی کرده و در آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند، از مزیت رقابتی قابل توجهی برخوردار خواهند شد.

نوآوری در طراحی و معماری پایدار

معماری پایدار یا ساختمان‌سازی سبز، دیگر یک انتخاب لوکس نیست، بلکه یک ضرورت انکارناپذیر است. با توجه به بحران انرژی و مسائل زیست‌محیطی، طراحی ساختمان‌هایی که کمترین اثر منفی را بر محیط زیست داشته و با استفاده از منابع تجدیدپذیر، انرژی مورد نیاز خود را تأمین کنند، یک فرصت بزرگ است. این رویکرد نه تنها به نفع جامعه و محیط زیست است، بلکه ارزش افزوده قابل توجهی برای پروژه‌ها ایجاد می‌کند.

فرصت‌های موجود در این حوزه عبارتند از:

• طراحی ساختمان‌های با مصرف انرژی صفر یا نزدیک به صفر.
• استفاده از سیستم‌های جمع‌آوری آب باران و بازیافت آب خاکستری.
• به‌کارگیری مصالح ساختمانی بازیافتی و بومی با ردپای کربن پایین.
• ایجاد فضاهای سبز عمودی و بام‌های سبز برای بهبود کیفیت هوا و کاهش جزایر حرارتی شهری.

این نوآوری‌ها می‌توانند صنعت ساختمان سازی در ایران را در مسیر توسعه پایدار قرار دهند.

استفاده از فناوری‌های نوین ساخت‌وساز

فناوری‌های نوین ساخت‌وساز (ConTech) پتانسیل ایجاد یک انقلاب در بهره‌وری و کیفیت صنعت ساختمان را دارند. سرمایه‌گذاری در این فناوری‌ها می‌تواند به کاهش هزینه‌ها، افزایش سرعت و ارتقاء ایمنی پروژه‌ها منجر شود.

برخی از مهم‌ترین فرصت‌های فناورانه عبارتند از:

1. چاپ سه‌بعدی ساختمان: این فناوری می‌تواند سرعت ساخت‌وساز را به شدت افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش دهد، به‌ویژه در پروژه‌های انبوه‌سازی.
2. اینترنت اشیاء (IoT): استفاده از سنسورهای هوشمند در ساختمان‌ها برای مدیریت بهینه مصرف انرژی، نظارت بر سلامت سازه و افزایش راحتی ساکنان.
3. واقعیت مجازی و افزوده (VR/AR): برای شبیه‌سازی طراحی‌ها، آموزش کارگران و بازاریابی پروژه‌ها قبل از اتمام ساخت.
4. مصالح هوشمند: مصالحی که می‌توانند خود را ترمیم کنند، انرژی ذخیره کنند یا رنگ خود را تغییر دهند.

پذیرش این فناوری‌ها، آینده صنعت ساختمان سازی در ایران را متحول خواهد کرد.

سرمایه‌گذاری در پروژه‌های هوشمند و سبز

با افزایش آگاهی عمومی نسبت به مسائل زیست‌محیطی و کیفیت زندگی، تقاضا برای ساختمان‌های هوشمند و سبز در حال افزایش است. این ساختمان‌ها که با فناوری‌های نوین و اصول پایداری ساخته می‌شوند، نه تنها تجربه زندگی بهتری را برای ساکنان فراهم می‌کنند، بلکه در بلندمدت هزینه‌های انرژی و نگهداری را نیز کاهش می‌دهند. این روند، یک فرصت طلایی برای سرمایه‌گذاران است.

سرمایه گذاری در پروژه های لوکس که با رویکرد سبز و هوشمند ساخته می‌شوند، می‌تواند بازدهی بسیار بالایی داشته باشد. این پروژه‌ها به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، مشتریان خاص و با قدرت خرید بالا را جذب می‌کنند. برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال بهترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری در املاک ایران هستند، تمرکز بر این بخش از بازار می‌تواند یک استراتژی هوشمندانه باشد. این نوع سرمایه‌گذاری نه تنها سودآوری بالایی دارد، بلکه به توسعه پایدار کشور نیز کمک می‌کند.

در نهایت، صنعت ساختمان سازی در ایران در یک دوراهی تاریخی قرار گرفته است. ادامه مسیر سنتی، تنها به تشدید چالش‌های موجود منجر خواهد شد. اما انتخاب مسیر نوآوری، پایداری و فناوری، می‌تواند این صنعت را به یکی از موتورهای اصلی رشد اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی در کشور تبدیل کند. آینده از آن کسانی است که با دیدی باز، چالش‌ها را به فرصت تبدیل کرده و با شجاعت در مسیر تحول گام برمی‌دارند. این تحول نیازمند همکاری همه جانبه دولت، بخش خصوصی و جامعه دانشگاهی است تا بتوان از تمام ظرفیت‌های موجود در صنعت ساختمان سازی در ایران بهره‌برداری کرد.

سوالات متداول (FAQ)

۱. بزرگترین چالش فعلی در صنعت ساختمان سازی ایران چیست؟

بدون شک، بزرگترین چالش، بی‌ثباتی اقتصادی و تورم بالا است. افزایش شدید و غیرقابل پیش‌بینی قیمت مصالح ساختمانی، به ویژه فولاد و سیمان، و همچنین نوسانات نرخ ارز، برنامه‌ریزی مالی و اجرای پروژه‌ها را بسیار دشوار کرده است. این مسئله منجر به طولانی شدن زمان پروژه‌ها، کاهش حاشیه سود سازندگان و افزایش قیمت نهایی برای مصرف‌کننده می‌شود.

۲. آیا سرمایه‌گذاری در بخش مسکن و ساختمان‌سازی در ایران همچنان توجیه‌پذیر است؟

بله، با وجود تمام چالش‌ها، سرمایه‌گذاری در این بخش همچنان می‌تواند بسیار سودآور باشد، به شرطی که هوشمندانه و با تحلیل دقیق انجام شود. با توجه به شکاف عمیق بین عرضه و تقاضا، نیاز به مسکن در ایران یک نیاز دائمی است. سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایی که بر کیفیت، نوآوری، معماری پایدار و فناوری‌های هوشمند تمرکز دارند، مانند سرمایه‌گذاری در پروژه‌های لوکس و سبز، می‌تواند بازدهی بالاتری نسبت به ساخت‌وسازهای سنتی داشته باشد.

۳. کدام فناوری‌های نوین بیشترین پتانسیل را برای تحول در صنعت ساختمان ایران دارند؟

دو فناوری کلیدی با بیشترین پتانسیل عبارتند از: مدل‌سازی اطلاعات ساختمان (BIM) و صنعت پیش‌ساختگی (Prefabrication). BIM با ایجاد یک مدل دیجیتال یکپارچه، به کاهش خطاها، بهینه‌سازی هزینه‌ها و بهبود هماهنگی کمک می‌کند. پیش‌ساختگی نیز با انتقال بخش بزرگی از فرآیند ساخت به محیط کنترل‌شده کارخانه، سرعت، کیفیت و ایمنی را به شدت افزایش داده و ضایعات را کاهش می‌دهد. این دو فناوری می‌توانند بهره‌وری را در پروژه‌های ساختمان سازی در ایران متحول کنند.

۴. نقش دولت در بهبود وضعیت ساختمان‌سازی چیست؟

دولت می‌تواند با ایفای چند نقش کلیدی، به بهبود وضعیت کمک کند. اول، ایجاد ثبات در اقتصاد کلان و کنترل تورم که مهم‌ترین عامل است. دوم، ساده‌سازی و شفاف‌سازی فرآیندهای اداری و صدور مجوزها برای کاهش بوروکراسی. سوم، ارائه تسهیلات و مشوق‌های مالی برای سازندگانی که از فناوری‌های نوین و اصول ساختمان‌سازی سبز استفاده می‌کنند. و چهارم، تقویت نظارت بر کیفیت مصالح و اجرای استانداردها برای افزایش ایمنی و عمر مفید ساختمان‌ها.

۵. آینده معماری در پروژه‌های ساختمان سازی ایران به کدام سمت می‌رود؟

آینده معماری به سمت یک رویکرد ترکیبی در حرکت است: تلفیق هویت ایرانی-اسلامی با اصول معماری پایدار و مدرن. دیگر ساخت کپی‌های صرف از معماری غربی جذابیت گذشته را ندارد. معماران و سازندگان موفق کسانی خواهند بود که بتوانند با الهام از الگوهای معماری سنتی ایران (مانند توجه به اقلیم، حیاط مرکزی، و استفاده از مصالح بومی) و ترکیب آن با فناوری‌های روز دنیا (مانند سیستم‌های هوشمند و پنل‌های خورشیدی)، ساختمان‌هایی خلق کنند که هم زیبا و باهویت باشند و هم کارآمد و دوستدار محیط زیست. این رویکرد به ویژه در بخش ساختمان سازی در ایران که تقاضا برای کیفیت و تمایز در آن بالاست، موفق‌تر خواهد بود.